Youtube autoplay accessibility link
Έχουμε ένα βίτσιο εμείς οι κλασικοί τραγουδιστές, ένα πρωτότυπο βίτσιο: δίνουμε όλο μας το βάρος στην τεχνική και ό,τι περισσέψει στην ερμηνεία. Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος! Μας δικαιολογώ, βέβαια. Η τεχνική είναι το πιο θολό και χρονοβόρο κομμάτι της μελέτης μας και είναι απολύτως λογικό να παίρνει κάποια στιγμή το πάνω χέρι.
Όταν δε τα έργα είναι απαιτητικά, η ερμηνεία συχνά πάει περίπατο! Υπάρχουν ωστόσο κάποιες περιπτώσεις τραγουδιστών που —όσο κι αν «καρφωθεί» κανείς πάνω τους παρακολουθώντας την τεχνική τους— τον συνεπαίρνει δίχως άλλο η ερμηνεία τους. Το παραπάνω βίντεο αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα.
Κλείστε τη μουσική υπόκρουση του blog (κάτω δεξιά...) και απολαύστε την αγαπημένη μου Natalie Dessay να τραγουδά "Glitter and Be Gay"* από την οπερέτα Candide του Leonard Bernstein. Η ζωντανή τηλεοπτική εμφάνιση είναι από το γαλλικό διαγωνισμό "Les Victoires de la Musique Classique" του 2007. Δείτε το βίντεο μέχρι τέλους και δε θα χάσετε! Δεν πειράζει αν τα γαλλικά σας δεν είναι σε φόρμα...
ΑΛΛΑ:
Πριν βιαστείτε να αναφωνήσετε επιφωνήματα θαυμασμού, δείτε και κάποιες άλλες ερμηνευτικές εκδοχές:
- την πιο «ξανθιά αμερικάνικη» ημισκηνοθετημένη εκδοχή της Kristin Chenoweth
- την πιο παλιά, πιο υποτονική αλλά με πιο αυθεντική ορχήστρα (υπό τη διεύθυνση του συνθέτη) εκδοχή της June Anderson [τι λέει, καλέ, ο άνθρωπος στο τέλος; όλο το καστ με γρίπη;;;!!!]
Ας αλλάξουμε λιγάκι νοοτροπία κι ας γίνουμε όλοι μας και πάλι για λίγο ακροατές...
*Αφιερωμένο εξαιρετικά στη φίλη μου τη Στέλλα! :-)
Αναρτήσεις
Γεια σου Nicon. Πολύ ωραία η ιδέα σου γι' αυτό το blog. Βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα να δω και να μάθω. Το πιο σημαντικό -κατά τη γνώμη μου πάντα- απ' όλα όσα γράφεις, είναι το να ψαχνόμαστε, να μη μένουμε "βέβαιοι" για όσα ξέρουμε γιατί τα πάντα είναι δυνατόν να ανατραπούν. Θα το διαδώσω όσο μπορώ σε ανθρώπους μουσικούς και κανονικούς ανθρώπους τους οποίους μπορεί να ενδιαφέρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια
Mia
Έτσι είναι, mia. Κανείς δεν πρέπει να είναι βέβαιος για όσα ξέρει και όσα κάνει. Όλοι μας έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε. Το σημαντικό είναι να μοιραζόμαστε τα κεκτημένα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που αυτή η πρωτοβουλία αρχίζει δειλά-δειλά να βρίσκει υποστηρικτές και σε καλωσορίζω θερμά.
Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον αυτό to sıte!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μεγάλο μπράβο στον/στη nıcon!
Θα το προωθήσω σε όσους μπορέσω!!
Με τράβηξε το κομμάτι Ερμηνεία εναντίον τεχνικής.
Θέλω να σταθώ λίγο σ’αυτό.
Ανάφερες κάπου:
… δίνουμε όλο μας το βάρος στην τεχνική και ό,τι περισσέψει στην ερμηνεία… Μας δικαιολογώ, βέβαια. Η τεχνική είναι το πιο θολό και χρονοβόρο κομμάτι της μελέτης μας και είναι απολύτως λογικό να παίρνει κάποια στιγμή το πάνω χέρι…
Όχι, για μένα δεν υπάρχει δικαιολογία!!!
Το τραγούδι είναι τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων μας. Δεν υπάρχει λόγος να τραγουδήσει κάποιος αν δεν έχει να δώσει κάτι από την ψυχή του. Δεν μπορώ να διανοηθώ τραγούδι δίχως έκφραση. Η μουσική υπηρετεί το στίχο και του δίνει έμφαση. Ο στιχουργός κι ο συνθέτης καταθέτουν ένα κομμάτι της ψυχής τους στα έργα τους και ο τραγουδιστής έρχεται να ερμηνεύσει με τον δικό του τρόπο, σεβόμενος πάντα το έργο και αφήνει κι εκείνος ένα μικρό κομμάτι του εαυτού του…
Δεν έχει σημασία αν μιλάμε για κλασσικό τραγούδι ή για «μοντέρνο» ή «λαϊκό» ή «έντεχνο» ..τα εισαγωγικά αφορούν ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο που θέλει κι αυτό συζήτηση… δε με εκφράζουν αυτά τα κουτάκια…τι σημαίνει για παράδειγμα «έντεχνο»? μήπως ο Τσιτσάνης κι ο Βαμβακάρης δεν υπηρέτησαν μια τέχνη?
Ας μην ξεφεύγω όμως από το θέμα της ερμηνείας..
Η τεχνική ασφαλώς είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο, είναι σαφώς απαραίτητη, όμως αν δεν υπάρχει ερμηνεία, αν δεν υπάρχει ψυχή και συναίσθημα τότε τι κάνουμε?
Τι νόημα έχει?
Τι είναι η μουσική?
Επίδειξη δεξιοτεχνίας?
Μικρή διάβασα κάπου τα λόγια του Beethoven και πραγματικά έχουν χαραχτεί στην καρδιά μου
«η μουσική είναι αποκάλυψη, ανώτερη από κάθε σοφία και φιλοσοφία. Είναι κρίκος που συνδέει τη ζωή των αισθήσεων με τη ζωή του πνεύματος. Είναι η τέχνη, η αρχαιότερη απ’όλες τις τέχνες, που συγκινεί τις ψυχές και εκφράζει τα’ανέκφραστα!»
...
Καλώς μας ήρθες, despoina, και ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιό σου ήταν καταλυτικό και χάρηκα πολύ γι' αυτό. Στην ουσία δε διαφωνούμε σε τίποτα. Λέγοντας «μας δικαιολογώ» προσπάθησα απλά να μη δώσω καταγγελτικό χαρακτήρα στις σκέψεις μου αλλά περισσότερο να δείξω την πηγή αυτής της νοοτροπίας.
Όσο για τη λέξη «έντεχνο»... προσπαθώ να μην την χρησιμοποιώ έτσι όπως είθισται. Προτιμώ να διακρίνω το τραγούδι (ή τη μουσική γενικότερα) σε λόγιο (-α) και παραδοσιακό (-ή), εντοπίζοντας τη μεταξύ τους διαφορά κυρίως στην ενυπόγραφη ή όχι δημιουργία.
Η τέχνη ενυπάρχει σε όλα, ακόμα και σε πιο καθημερινά πράγματα από εκείνα που νομίζουμε. Ωραία τα έλεγε ο φίλτατος Μπετόβεν!