Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Cruci-fiction



Μου πήρε ένα εικοσιτετράωρο να αποφασίσω τι μουσικές να βάλω στο ιστολόγιο εν όψει των ημερών, έκανα κύκλους και κύκλους... και τελικά κατέληξα σε πράγματα γνωστά και αγαπημένα. Η Εβδομάδα των Παθών ήταν ανέκαθεν αγαπημένη εβδομάδα για μένα – τουλάχιστον μουσικά. Όλοι ξαφνικά ανακάλυπταν την «πραγματική μουσική» και γέμιζε ο τόπος από ήχους ενδιαφέροντες! Τα τελευταία χρόνια μπήκε στο παιχνίδι και το κανάλι «Βουλή – Τηλεόραση». Φέτος όμως φαίνεται πως θα προβάλει λιγότερα ακόμη κι από τα συνηθισμένα του. Δυστυχώς.

Πολύς κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει πόσο μπορεί να ενδιαφέρει τον ακροατή μια μουσική (λιγότερο ή περισσότερο) πένθιμη. Όπως, ακόμη, δεν μπορεί να καταλάβει τη σχέση των μουσικών με το Θείο! Ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή πολλές φορές η μουσική γράφεται για να εξυμνήσει το Θείο, ενώ άλλες απλά εμπνέεται απ' αυτό. Άλλες, πάλι, το Θείο λειτουργεί μόνο ως πρόφαση. Κάθε δημιουργός και κάθε ερμηνευτής έχει μια πολύ προσωπική σχέση με το θέμα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα έργα που παράγονται μπορούν να είναι —υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις— συγκλονιστικά.

Δε θα μπορούσα να προσπεράσω χωρίς να ακούσω —για μία τουλάχιστον φορά το χρόνο— το εναρκτήριο χορωδιακό από τα Κατά Ιωάννη Πάθη του Μπαχ. Αυτή τη χρονιά το απολαμβάνω σε μία σχετικά καινούρια, «σπιτική» σε όγκο εκδοχή, υπό τον Ολλανδό μαέστρο Jos Van Veldhoven.

2 σχόλια:

  1. Kαλημέρα!

    Για το χορωδιακό δεν έχω λόγια. Το αγαπώ πολύ και ποτέ δεν κατάφερα να πω με λόγια γιατί.

    Το κείμενο το βρήκα πολύ ενδιαφέρον: Η πένθιμη μουσική σε μένα λειτουργεί λυτρωτικά (το ίδιο ισχύει και για την πολύ λυπημένη μουσική, με ή χωρίς λόγια). Σαν να [ξανα]ζώ κάτι που πέρασε ή κάτι που φοβάμαι, ένα είδος συναισθηματικής αγωγής (με την έννοια της εκπαίδευσης ή της θεραπείας).

    Όσο για τη θρησκευτική μουσική, αν και δεν θρησκεύομαι, με συγκινούν πολλά του είδους. Γιατί? Μάλλον λειτουργούν ως ανάταση ή υπέρβαση, γι' αυτό και τα αισθάνομαι πληρέστερα όταν δεν είμαι στα καλύτερά μου.

    Καλή ανάσταση! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ούτε κι εγώ έχω λόγια για το χορωδιακό (γενικά για τα 2 Πάθη), γι' αυτό και δεν έγραψα τίποτε πάνω σ' αυτό.

    Όσο για τη λυτρωτική λειτουργία της πένθιμης μουσικής... ναι, κάπως έτσι συμβαίνει στους περισσότερούς μας νομίζω...

    Καλή Ανάσταση κι από μένα, σε όποιον τομέα της ζωής σου επιθυμείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή