Κυριακή 10 Αυγούστου 2008

Τελετές & Μουσικές



Είμαι από εκείνους τους γραφικούς τύπους που πάντα συγκινούνται με τις τελετές· ό,τι κι αν είναι αυτές, όσο μεγάλο ή ασήμαντο γεγονός κι αν σηματοδοτούν, ανεξάρτητα από τα ζητήματα πίστης ή των ιδεών που θέτουν. Παλιά ντρεπόμουν γι' αυτή την ευσυγκινησία· τώρα πια όχι τόσο. Αισθάνομαι ότι οι τελετές οριοθετούν σημεία στο χρόνο, σημεία μοναδικά που δεν πρόκειται να επαναληφθούν ποτέ.

Και οι μουσικές των τελετών πάντα με γοήτευαν, ειδικά εκείνες που ακούγονταν για μία και μοναδική φορά - κι ύστερα χάνονταν... Πολλές φορές προσπάθησα να τις θυμηθώ, ίσως και να τις ξαναβρώ. Όπως εκείνη την υπέροχη φανφάρα στους ολυμπιακούς της Ατλάντα. Συνθέτης της ήταν ένας πολύ αγαπημένος δάσκαλος της κινηματογραφικής μουσικής, που πάντα λάτρευα για την γλυκύτητα και την αμεσότητα των θεμάτων του: ο John Williams. Τη φανφάρα ερμήνευε η ορχήστρα Boston Pops, η διασημότερη ίσως ορχήστρα «ποικίλης μουσικής» στον κόσμο κι ένα θαυμάσιο υπόδειγμα για το πώς θα έπρεπε να ακούγεται μια τέτοιου είδους ορχήστρα...

Φέτος κατάφερα επιτέλους να το βρω αυτό το κομμάτι και σας το παρουσιάζω (ή σας το ξαναθυμίζω). Λέγεται Summon the Heroes και πρωτοακούστηκε στην τελετή έναρξης των ολυμπιακών αγώνων της Ατλάντα, στις 19 Ιουλίου του 1996. Την ορχήστρα διηύθυνε ο ίδιος ο John Williams, που τότε ήταν και καλλιτεχνικός της διευθυντής. Στο σόλο τρομπέτα ακούγεται ο εξαιρετικός κορυφαίος της ορχήστρας Timothy Morrison.

Η φανφάρα ήταν η δεύτερη που έγραψε ο Williams για τους ολυμπιακούς αγώνες· είχε προηγηθεί μια άλλη απλούστερη λίγα χρόνια πριν, στο Λος Άντζελες (1984). Η δεύτερη όμως υπήρξε πιο ολοκληρωμένη ως σύνθεση και έχει έκτοτε διασκευαστεί για πολλούς τύπους συνόλων, ενώ από τότε χρησιμοποιείται τακτικά στα αμερικανικά trailers πολλών μεταγενέστερων αγώνων.

...

Αχ... τώρα μου μένει να βρω κι εκείνο το υπέροχο δημιούργημα του Νίκου Κηπουργού (Double Helix λέγεται, αν δεν κάνω λάθος, που ακούστηκε στη δική μας τελετή έναρξης, στην ενότητα The Book of Life (Το Βιβλίο της Ζωής)... (ξέρετε, εκεί που το ολόγραμμα της διπλής έλικας του DNA ξεπρόβαλε από το νερό...). Αν κάποιος γνωρίζει κάτι γι' αυτό θα με υποχρεώσει! :)

8 σχόλια:

  1. Xρόνια Πολλά για την ημέρα, προτιμώ την μη-φανφάρα του Κηπουργού... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εννοείται ότι κι εγώ την προτιμώ, απλά δεν τη βρίσκω σε αποδεκτή ποιότητα.

    Χρόνια Πολλά κι από μένα. Σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eγω ξερω μονο για το συνδρομο της τυφλης ελικας...

    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τετραδικάκι, όσο περνάει ο καιρός γίνεσαι και πιο σούρεαλ... Μάλλον καλό είναι αυτό. :)

    Καλό χειμώνα δε λέμε ακόμα - να δροσίσει πρώτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρονια πολλά! Και καλή χρονιά!

    Αυτο το μπλοκ αράχνιασε :)

    Ελπίζω να δέχεται ακόμη ευχές :)

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι, αράχνιασε... Αλλά και ναι, δέχεται.

    Ευχές και σε σένα, καλή μου!

    Ευχές σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή