Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Antoine Marchand – ένα λογοπαίγνιο απειλεί τις πολυεθνικές της δισκογραφίας;



Ο Antoine Marchand δεν είναι συνθέτης, ούτε ερμηνευτής – ούτε καν Γάλλος. Έχει όμως site! Το Antoine Marchand δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη γαλλική μετάφραση του ονόματος του Ολλανδού μαέστρου, τσεμπαλίστα και οργανίστα Ton [Anton] Koopman!!!

Το μεγάλο δάσκαλο της μπαρόκ μουσικής έτυχε να γνωρίσω από κοντά και σας διαβεβαιώ ότι δεν είχε τον παραμικρό λόγο να χρησιμοποιεί ψευδώνυμο. Η ιστορία του, όμως, έχει ως εξής: όταν η εταιρεία Warner, με την οποία ηχογραφούσε έως το 2001, «πάγωσε» ως μη εμπορικό το φιλόδοξο σχέδιο της δισκογραφικής καταγραφής του συνόλου των καντατών του Μπαχ, ο Koopman αυτονόμησε (κοινώς: την έκανε αλά γαλλικά!) και δημιούργησε τη δική του δισκογραφική εταιρεία. Και το όνομα αυτής λογοπαίγνιο: Antoine Marchand Records. Έτσι το εγχείρημα ολοκληρώθηκε, ενώ ξεκίνησε κι ένα νέο: η δισκογράφηση των απάντων του Buxtehude.

Ο Koopman δεν ήταν ο πρώτος —ούτε ο μόνος— που επέλεξε τον δρόμο της αυτοδιάθεσης. Πολλοί καλλιτέχνες πριν και μετά απ' αυτόν —ειδικά στην ποπ και ροκ μουσική—, αναγνωρίζοντας τη δύναμη του διαδικτύου, αποφάσισαν να παρακάμψουν τις πολυεθνικές και να διαθέσουν μόνοι τους (και με λιγότερο κερδοσκοπική λογική) τη μουσική τους παραγωγή απευθείας στο κοινό. Έτσι, οι δισκογραφικές άρχισαν να ανησυχούν και να αναζητούν συμβιβαστικές λύσεις (τύπου iTunes...).

Διαβάστε τώρα τρία σημερινά links της ηλεκτρονικής Καθημερινής (που στάθηκαν η αφορμή γι΄αυτό το post) κι ένα παλαιότερο του Βήματος, προκειμένου να σχηματίσετε μια πλήρη εικόνα του φαινομένου:
Μετά, περιπλανηθείτε στο We7, το πρόσφατο δημιούργημα του εξαιρετικού καλλιτέχνη Peter Gabriel (ιδρυτή του WOMAD και της Real World Records) και ξεκινήστε εσείς τη συζήτηση...

[Ακούστε το I Grieve από το album So του Peter Gabriel.]

_______

Εν αναμονή του νέου web radio που ετοιμάζει οσονούπω ο Θανάσης Χατζηθεωδωρίδης (δημιουργός του classicalmusic.gr), ενός ραδιοσταθμού που φιλοδοξεί να ανατρέψει τα δεδομένα της κλασικής μουσικής ακρόασης στην Ελλάδα, δείτε μερικά βιντεάκια του “Antoine Marchand”:
Όλα τα μέρη του Magnificat υπάρχουν εδώ και περισσότερα youtube videos εδώ.

19 σχόλια:

  1. Διαβάζοντας το κείμενο σου, περίμενα να ακούσω κλασική μουσική όπως συνηθίζεται στο χώρο αυτό :), οπότε καταλαβαίνεις την έκπληξη μου ακούγοντας αυτό το πολύ όμορφο κομμάτι του Peter Gabriel!
    Πραγματικά...πολύ όμορφο!
    Το Air...το είδα μετά...και σ' ευχαριστώ!
    Μεγάλη αδυναμία!
    Γι'αυτό εκστασιάστηκε και ο μαέστρος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρώτη-πρώτη, βλέπω...! Τι έκπληξη! Είδες; Όλο εκπλήξεις σήμερα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για δες τι συμβαίνει. Σήμερα που τακτοποιούσαν τα έργα του Bach με τον Herreweghe ψηφιακά στον Η/Υ, δες ποιο blog ανακάλυψα...

    Δεν πρόλαβα να σου ευχηθώ καλή αρχή, να σου ευχηθώ όμως, καλή συνέχεια!

    Θα τα λέμε πιστεύω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλώς τον! Είδες τι βρίσκει κανείς τακτοποιώντας ψηφιακά...

    Να 'σαι καλά και ευχαριστώ για τις ευχές.

    Καληνύχτα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πιστεύω πως η αυτονόμηση των καλλιτεχνών από τις πολυεθνικές εταιρίες ήταν ζήτημα χρόνου.Είμαι σίγουρος ότι το εγχείρημα του Koopman θα το ακολουθήσουν κι άλλοι.Είναι επιτέλους ώρα να διαχωριστεί η τέχνη από τα δεσμά των πολυεθνικών δισκογραφικών εταιριών.Αυτά τα δύο είναι όπως και να το κάνουμε, δύο ασσυμβίβαστες έννοιες.Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έχεις δίκιο, Κωνσταντίνε. Είναι ασυμβίβαστες έννοιες.

    Καλωσόρισες στο blog και καλή τύχη στο ωραίο και μεγάλο μουσικό ταξίδι που ξεκίνησες!

    Καλημέρα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καθυστερημένος όπως πάντα, άλλα μόλις σήμερα διάβασα τα άρθρα.

    Πολύ μαύρα τα βλέπουν όλοι. Μήπως όμως αυτοί που τούς αφορά το συγκεκριμμένο πρόβλημα είναι απλώς οι κορυφαίοι, και συνάμα οι πιο ακριβοί της αγοράς;;; Όταν ο Shaham πχ από το άρθρο του Βήματος, αμοίβεται με ένα ποσό της τάξης των 20.000-40.000($) για ρεσιτάλ ή συναυλία με μεγάλη ορχήστρα, δεν θα ήταν δυνατό να κάνει ο ίδιος υποχώρηση προς τη Deutsche Grammophon, ώστε να μείνει εκεί με μειωμένο συμβόλαιο;

    (πάλι ανάποδα άρχισα...)

    Πίσω: τα προβλήματα που πραγματεύονται τα άρθρα υπάρχουν εδώ και 10-20 χρόνια. Απλώς τώρα γίνονται αντιληπτά και στους μη ειδήμονες.

    Η λύση του προβλήματος: BIS, MDG, ECM,
    και βέβαια η NAXOS. Λίγα παραδείγματα μόνο, τα πιο γνωστά.

    Πολλοί καταπληκτικοί καλλιτέχνες βρήκαν διέξοδο στις μικρές, ανεξάρτητες, για να μην αναφέρω τα οφέλη για το ρεπερτόριο που ηχογραφείται εκεί. Κι εν πάσει περιπτώσει, σε μια τεράστια αγορά καλό είναι να υπάρχουν πολλοί ανταγωνιστές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα! Δε νομίζω ότι το πρόβλημα αφορά μόνο του κορυφαίους. Απλά μόνο αυτοί έχουν την ευχέρεια να «μιλήσουν» και να αυτομοληθούν. Οι «μικροί» και οι νεότεροι απλά αποδέχονται τα εξευτελιστικά ποσοστά των πολυεθνικών.

    Ευτυχώς που υπάρχουν και οι μικρές ανεξάρτητες εταιρείες, όπως λες... Μόνο που δε θα έβαζα και τη NAXOS (το IKEA της κλασικής δισκογραφίας) μέσα σ' αυτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Επί του θέματος να πώ. Το πρόβλημα είναι παλιότερο. Τέτοιες κινήσεις έχουν γίνει ήδη, άλλες πετυχημένες άλλες όχι.

    Μερικά παραδείγματα επιπλέον:Η Alia Vox του jordi Saval. Υπάρχει πάνω από 10ετία και είναι πολύ επιτυχημένη. Παράδειγμα αποτυχίας: Μια εταιρία με την Επωνυμία Discovery ενός μαέστρου Rahbari (ηχογραφούσε στην Naxos), η οποία έκανε πολύ φιλότιμες ηχογραφήσεις, σε όχι συνηθισμένο ρεπερτόριο, απέτυχε. Το θέμα νομίζω ότι δεν είναι αυτό. Nα προσθέσω ακόμα και την Barbara Hendricks

    Ένα θέμα είναι ότι οι εταιρίες οι μεγάλες καλομάθανε τους καλλιτέχνες από τη 10ετία του 1970 και μετά πράγμα που το κατάλαβαν στα τέλη του 1990. Επέκταση αυτού του θέματος είναι ότι τα άλμπουμ των ερμηνευτών, λειτουργούσαν (και λειτουργούν) ως Card-Visite (ελπίζω να το έγραψα σωστά) για τις συναυλίες τους. Όλα αυτά θα γυρνούσαν πίσω κάποια στιγμή.

    Λέμε για το Gardiner και για το project του στον Bach που διέκοψε η DG/Archiv με αποτέλεσμα να διακοπεί η συνεργασία τους. Και πολύ καλά έκανε και συνέχισε το project από μόνος του.
    Για πια διακοπή μιλάμε; Όταν μετά από αυτό το γεγονός ηχογράφησε στην Phillips τον Oberon του Weber (καθόλα εκπληκτική ερμηνεία και στην αυθεντική αγγλική γλώσσα για πρώτη φορά) και μετέπειτα τους Τρώες του Berlioz. Να τονίσω ότι ότι η Philips, η Decca και η DG είναι θυγατρικές του ομίλου Universal.

    Για να γίνω και λίγο δικηγόρος του Διαβόλου, η DG είχε αρχίσει να δίνει περισσότερες ευκαιρίες σε νέα σύνολα αλλά και έφερνε νέους καλλιτέχνες και συμμάζευε τα πράγματα (αφού πρώτα τα είχε ανοίξει-ξεχειλώσει με αυτό που είπα προηγουμένως, ότι έχει κακομάθει ερμηνευτές). Έφερε μετά τον Gardiner αρκετά νέα ενδιαφέροντα σύνολα (Venice Baroque Orchestra-Marcon, Alan Curtis-il compleso Baroco).

    Θα ήθελα επίσης να πώ ότι η BIS για παράδειγμα ανήκει πλέον στην Naxos. Και η ECM ανήκει στον όμιλο Universal.

    Δεν πιστεύω ότι η τέχνη έχει δεσμά. Απλά και κάποιοι την υπηρετούν και υπηρετούνται από αυτή.

    Επειδή αγοράζω αρκετά άλμπουμ, για αρκετά χρόνια, μου είναι δύσκολο να πάρω το μέρος των ερμηνευτών και άλλο τόσο δύσκολο το μέρος των εταιριών. Πιστεύω ότι και η 2 μεριές λειτουργούν σε δύο επίπεδα. Κάνουν την δουλεία τους (όπως όλοι μας για να ζήσουμε ή καλοζήσουμε ακόμα αν θέλετε) και να υπηρετούν την μουσική. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία υπάρχει σε αυτά τα δυο. Γιατί το κοινό δεν είναι χαζό και σε οποιαδήποτε περίπτωση θα αντιδράσει.

    Επιτρέψτε μου να έχω τις επιφυλάξεις μου για τις προσπάθειες "αυτονόμησης" των ερμηνευτών, για λόγους του ότι θέλουν να υπηρετούν την τέχνη. Η αγαθότητα δεν είναι χαρακτηριστικό των καιρών μας...

    Προσωπικά εμένα με ενδιαφέρει αν η ερμηνεία με αρέσει, με ικανοποιεί. Σε δεύτερο επίπεδο, αν είναι εύκολα προσβάσιμη (στην εποχή μας πλέον αυτό λύθηκε). Το τελευταίο που μ' ενδιαφέρει αν προέρχεται από μεγάλη ή αυτόνομη εταιρία.

    Όλα αυτά που είπα ισχύουν για τα "μεγάλα" - τρανταχτά - διάσημα ονόματα φυσικά.

    Συγνώμη αν βγήκα και λίγο στο αντίθετο ρεύμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Neco73... πολυγραφότατος όπως πάντα! Και είχα ανησυχήσει προς στιγμήν...

    Ευχαριστούμε —πρώτα απ' όλα— για όλες αυτές τις πληροφορίες. Επιφυλάσσομαι μόνο για κάποια πράγματα. Μιλώντας για τον Gardiner το άρθρο του Βήματος προφανώς δεν αναφέρεται στη μετάβασή του από τη μία θυγατρική της Universal στην άλλη αλλά στην αυτονόμησή του με τη μη κερδοσκοπική Monteverdi Productions. Επίσης πουθενά δε βρίσκω την ECM ως θυγατρική του ομίλου Universal. Μήπως μιλάς καθαρά για τη διανομή; Γιατί αυτό είναι άλλη υπόθεση...

    Πάντως, δε μας πειράζει που βγήκες αντίθετα στο ρεύμα – κι εμείς αυτό προσπαθούμε... Έχω όμως την εντύπωση γενικά ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην υπόθεση της δισκογραφίας είναι το ίδιο το κέρδος. Όσο υπάρχει αυτό στη μέση, ο καλλιτέχνης και το κοινό απομακρύνονται μεταξύ τους. Μου είναι αδιανόητο να πληρώνω 20 ευρώ για ένα CD (με απειροελάχιστο υλικό κόστος) και τα 19 να τα παίρνει η εταιρία. Αδιανόητο και άδικο μαζί! Όταν όμως η εταιρία παύει να υπάρχει (το κερδοσκοπικό της κομμάτι τουλάχιστον), οι οικονομικές αποστάσεις μικραίνουν και η σχέσεις των μουσικών με τους ακροατές αποκαθίστανται. Και φυσικά, η ζωντανή επαφή στην αίθουσα των συναυλιών (τον εξ' ορισμού φυσικό χώρο της ερμηνείας) ξανακερδίζει τον πρωταρχικό της ρόλο. Αυτό τουλάχιστον πιστεύω εγώ.

    Διακρίνω, πάντως, πως είσαι λίγο καχύποπτος με τους καλλιτέχνες... ή κάνω λάθος; Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες ότι «οι εταιρίες οι μεγάλες καλομάθανε τους καλλιτέχνες». Δεν αποσκοπούσαν πουθενά με αυτές τις κινήσεις; Χάρη τους κάνανε; Και ως προς την αυτομόληση, μου φαίνεται σα να λες ότι οι καλλιτέχνες θέλανε να παίρνουν εκείνοι όλα τα κέρδη και να το παίξουν επιχειρηματίες. Προσωπικά δε γνωρίζω κανέναν σοβαρό καλλιτέχνη που να θέλει να σπαταλά χρόνο διοικώντας επιχειρήσεις. Πιστεύω πως η αυτονόμηση ήταν γι' αυτούς ένα αναγκαίο κακό – και λογικό είναι, αφού αυτοί νοιάζονται για τη μουσική ενώ οι εταιρείες για το χρήμα και μόνο.

    Εν κατακλείδι, αισθάνομαι πως αυτές οι αυτονομήσεις κινούνται προς το σωστό δρόμο και, αν τις μιμηθούν κι άλλοι καλλιτέχνες, οι δισκογραφικές θα σταματήσουν να παρεμβαίνουν σε καλλιτεχνικά θέματα και θα περιοριστούν στην ιδιότητα που ουσιαστικά τους αρμόζει καλύτερα: τη διανομή (φυσική ή ηλεκτρονική πλέον). Προσωπικά, τουλάχιστον, αυτό επιθυμώ και αυτό προτείνω. Εάν εσύ έχεις κάποια άλλη σκέψη να προτείνεις για μια μουσική πιο εύκολα προσβάσιμη αλλά ταυτόχρονα και πιο εξελίξιμη, είμαι πρόθυμος να την ακούσω και να την ενστερνιστώ.

    Σ' ένα μόνο πράγμα δε μπορώ να κάνω πίσω, μια και αποτελεί θεμελιώδη συνειδησιακή μου αρχή: για μένα ένα έργο τέχνης δε μπορεί να αποτιμηθεί σε χρήμα – μπορεί μόνο να κοστολογηθεί ως παραγωγή σε εργατοώρες, και αυτό είναι κάτι σαφώς διαφορετικό και ανεξάρτητο από την καλλιτεχνική του αξία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. O Gardiner πάντα το είχε "διπορτο" να πω μια λαϊκή έκφραση. Ηχογραφούσε και στην DG/Archive και Philips (εκει ήχογράφησε και το περίφημο REquiem του Mozart). Μετά την διακοπή και τη SDG που δημιούργησε, δεν διέκοψε την συνεργασία του με την Philips. Λίγο περίεργη αυτονόμηση. Για την ECM το είχα δει κάπου καθαρά. Μόλις βρώ κάτι θα στο στείλω.

    Όταν λέω καλομάθανε, δε σημαίνει ότι το κάνανε για χάσουν οι μεγάλες εταιρίες. Προς Θεού. Επένδυσαν φυσικά, αλλά δεν τους βγήκε. Τους γύρισε μπούμερανγκ. Το κατάλαβαν και σκλήρυναν την στάση τους.

    Την πρόθεση των ερμηνευτών να θέλουν να γίνουν manager ή όχι δεν την γνωρίζω. Και δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι θέλουν αυτοί να ρυθμίζουν ή όχι τα οικονομικά. Επιφυλάσσομαι πολύ γιατί το marketing φροντίζει να προωθεί ποικιλοτρόπως. Μπορεί να μας περνάν την ιδέα του καλλιτέχνη που δημιουργεί την εταιρία του για λόγους καλλιτεχνική ελευθερίας και έκφρασης. Γύρω από αυτή την υπόθεση να στηρίζεται η λειτουργία της. Το πιστεύουμε και πουλάνε.... Αποκλείω το γεγονός να μην έχουν τέτοιους "σύμβουλους" και οι ανεξάρτητες εταιρίες. Επιβάλλεται να έχουν και από την νομοθεσία.

    Να πώ και κάτι ακόμα για το κόστος. Tα CD της SDG (Gardiner) και του Kopmann είναι από τα ακριβότερα της αγοράς. 30% ως και 50% ακριβότερα.

    Δεν ξέρω αν από τα 20 Euro των "μεγάλων" εταιριών,παίρνουν τα 19, μπορεί να παίρνουν και τα 20. Αυτά τα μεγάλα ονόματα προσδοκούν πόρους από τις εκδηλώσεις τους και όλα τα υπόλοιπα. To άλμπουμ είναι για την "γνωριμία" καλλιτέχνη - κοινού (με το ρεπερτόριο που ερμηνεύει ανά περίοδος) και συμφωνώ το εκμεταλλεύεται 100% λέω εγώ οι εταιρίες.

    Θα συμφωνίσω ότι η ζωντανή ερμηνεία δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα. Αν δεν υπάρχει όμως;

    Επιτρέψτε μου να μην είμαι ούτε με τους καλλιτέχνες, ούτε με τις εταιρίες. Επιτρέψτε μου να είμαι με την μουσική. Καλές ερμηνείες. Αν αυτές μπορούν να προέλθουν από την αυτονόμηση των καλλιτεχνών, να γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μάλιστα. Ωραία όλα αυτά που λες, φίλτατε neco73, αλλά εξακολουθώ να σε βρίσκω καχύποπτο με τα πράγματα – και φοβάμαι ότι αυτό μακροπρόθεσμα σε κάνει να τα απολαμβάνεις λιγότερο. Κρίμα δεν είναι;

    Επίσης εξήγησέ μου: πώς γίνεται να είσαι μόνο με την τέχνη και όχι με τους καλλιτέχνες; πώς θα λάβεις καλές ερμηνείες χωρίς να υποστηρίξεις τους καλλιτέχνες; Νομίζω πως η τέχνη δεν προκύπτει από παρθενογένεση αλλά από τους ανθρώπους. Εκτός αν βλέπεις τις ερμηνείες αποκομμένες από τους ανθρώπους που τις δημιουργούν... Πράγμα που ΔΕΝ το νομίζω.

    Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι ακριβώς έχει συμφωνήσει και πράξει ο Gardiner με τις συγκεκριμένες εταιρείες. Ας μην κολλήσουμε όμως σε ένα και μόνο πρόσωπο. Όσο για την ECM, στο site της λέει ότι πρόκειται για ανεξάρτητη εταιρεία και στον κατάλογο των θυγατρικών της Universal δεν περιλαμβάνεται. Στη δε wikipedia θα δεις ότι η Universal είναι ο διανομέας της και μόνο. Ίσως είδες σε καταλόγους δίσκων να αναφέρεται "ECM/Universal" (ή στην Ελλάδα "ECM/Λύρα" ή "ECM/Κίνησις"). Το δεύτερο συνθετικό είναι ο διανομέας.

    Τώρα... για τις τιμές των δίσκων... ομολογώ πώς δεν ξέρω τόσο καλά την αγορά όσο εσύ. Είσαι σίγουρος, όμως, ότι συγκρίνεις αντίστοιχες νέες κυκλοφορίες κι ότι δεν εμπλέκονται παιχνίδια εισαγωγέων ή προωθητικές ενέργειες, ας πούμε; Πάντως, θα προτιμούσα να πληρώσω 30 ευρώ όταν τα 10-20 πάνε στον καλλιτέχνη παρά 20 ευρώ με τα 19 να πηγαίνουν στην εταιρεία...

    Και σε κάθε περίπτωση, ακόμη και ως απλός ακροατής, αισθάνομαι υποχρεωμένος να αποτελώ μέρος αυτής της διαδικασίας (της δισκογραφίας δηλαδή, που σίγουρα δεν υποκαθιστά τη ζωντανή μουσική αλλά μας τη γνωρίζει και μας την υπενθυμίζει), αισθάνομαι την ανάγκη να συμμετέχω ενεργά στις επιλογές της και να μην κάθομαι απαθής και να διαλέγω απλά μεταξύ αυτών που θα μου επιβάλλουν οι εκάστοτε πολυεθνικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Συγνώμη nicon, αλλά επέτρεψε μου να είμαι καχύποπτος όσο είμαι με τις εταιρίες άλλο τόσο και με τους καλλιτέχνες που θέλουν να κάνουν εταιρίες. Είμαι καχύποπτος στο λειτουργικό γεγονός και όχι στο καλλιτεχνικό γεγονός και απόδοση. Είμαι σίγουρος, ότι ο Kopman ή οποιοσδήποτε άλλος αυτό που θα κάνουν είτε με τον ένα τρόπο, είτε με τον άλλο, θα κάνουν το καλύτερο. Αν πιστεύουν ότι με τις δίκες τους προσπάθειες και εταιρίες έχουν καλύτερες συνθήκες, καλά κάνουν και προχωρούν.

    Και εμένα προσωπικά δεν μου στερεί την απόλαυση μιας ερμηνείας αν είναι από τον τάδε ή τη δείνα εταιρία. Η καλή ερμηνεία είναι καλή ερμηνεία. Πως μπορεί να βγει καλή ερμηνεία είναι θέμα πολλών πάρα πολλών παραγόντων νομίζω.

    Προσπαθώ να μην με επηρεάζει το γεγονός αν είναι από την μια ή από την άλλη πλευρά. Και εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι ερμηνευτές - καλλιτέχνες έχουν ως κύρια μορφή εσόδων τους, τις εκδηλώσεις τους και όχι τα άλμπουμ τους. Έτσι πραγματικά πιστεύω ότι με την αγορά του άλμπουμ ενός καλλιτέχνη δεν το στηρίζω οικονομικά. Ανεξάρτητα αν είναι δικιά του ή όχι εταιρία. Στην ουσία στηρίζω με την αγορά του άλμπουμ, την δημιουργία, κατασκευή, τους τεχνικούς και όλους τριγύρω από την όλη διαδικασία ηχογράφησης, διανομής κ.λπ κ.λπ και τελευταίοι τον/ους ερμηνευτές. Νομίζω και οι ίδιοι το γνωρίζουν.Αυτό πιστεύω εγώ. Αυτή την άποψη σχημάτισα όσο μου το επιτρέπει η εμπειρία και μυαλό μου

    Αν έχω την δυνατότητα να πάω να δω τον καλλιτέχνη σε μια εκδήλωση του, εκεί νομίζω ότι τον στηρίζω, πραγματικά και σε πολλά επίπεδα. Οικονομικά, με το χειροκρότημα, με την αποδοχή των προσπαθειών του, κ.λπ, κ.λπ. Και έχω την αίσθηση ότι αυτό είναι που αποζητά περισσότερο ο καλλιτέχνης. Την αναγνώρισή. Και δεν σου κρύβω ότι θα προτιμούσα αυτό το πράγμα, από το να πάρω να ακούω το CD του. Έλά όμως που τις περισσότερες φορές δεν γίνεται και έτσι το μόνο που κάνω είναι να καλύπτω την δικιά μου ανάγκη για μουσική. Λίγο εγωιστικό δεν είναι;

    Όπως πιστεύω ότι όταν προσπαθούν να ερμηνεύσουν κάτι δίνουν το καλύτερο εαυτό τους. Αν πίστευα κάτι αντίθετο δεν θα άκουγα τίποτα, πίστεψε με.

    Για τις τιμές είμαι σίγουρος και είναι λογικό. Του Kopmann οι καντάδες είναι περίπου 50 Ευρω το διπλό CD. Το τόλμημα τους είναι μεγάλο και τα τεχνικά μέσα, το προσωπικό που χρησιμοποιούν προέρχεται από τις μεγάλες εταιρίες. Είναι αυτόνομες, μικρές εταιρίες και τα κόστη τους μεγαλύτερα. Και ξέρεις φοβάμαι μην πάθουν αυτό που έπαθε και ο Rahbari και επέστρεψε στην Naxos.

    Σαν ακροατής θέλω να αγοράσω κάτι που θα είναι ενδιαφέρον. Αυτό είναι το πρώτο μου κριτήριο. Το δεύτερο κριτήριο μου είναι η τιμή. Θα ήθελα να έχω την δυνατότητα να το πάρω σε όσο γίνεται καλύτερη τιμή. Δεν ντρέπομαι να το πω αυτό.

    Και να πω την αλήθεια τι πιστεύω: Δεν ξέρω τι ποσό πάει στους ερμηνευτές σε μια εταιρία μεγάλη και τι σε μια ανεξάρτητη. Κανένας δεν μπορεί να το ξέρει σίγουρα και αυτοί που το γνωρίζουν πραγματικά, δεν πρόκειται να το πουν ποτέ. Δεν το βρίσκω καθόλου απίθανο τα λειτουργικά έξοδα να είναι τεράστια για ανεξάρτητη εταιρία και στους ερμηνευτές να καταλήγουν πάλι λίγα.

    Ας γίνει ότι νομίζουν καλύτερα. Δεν πρόκειται να πάρω το μέρος του ενός ή του άλλου για λειτουργικές διαδικασίες ενός καλλιτεχνικού γεγονότος.

    Όσο αφορά το τελευταίο που είπες για τις πολυεθνικές μπορεί να ειπωθεί και αντίστροφα. Δηλαδή: Θα προτιμάς να πληρώνεις τις ερμηνείες και επιλογές ανεξάρτητων εταιριών που μπορεί να έχει κακή παρουσίαση και ερμηνεία, επειδή είναι ανεξάρτητη ερμηνεία; Το βρίσκω εξίσου λάθος με την λογική που έθεσες για τις πολυεθνικές. Το θέμα μετά είναι προσωπικών επιλογών. Να διαλέξεις το καλύτερο. Είτε από τον ένα είτε από τον άλλον. Νομίζω ότι από εκεί και πέρα είναι θέμα προσωπικής αντίληψης. Αν κάποιος πέφτει θύμα των πολυεθνικών σημαίνει ότι δεν διαμορφώνει αντίληψη. Ότι έχει πέσει θύμα τους. Μπορεί να λειτουργήσει και ανάστροφα. Όχι μακρυά από τις πολυεθνικές ακούτε μόνο ότι βγάζουν οι ανεξάρτητες. Όχι και στα 2. Ακούω αυτό που μου άρεσε συνειδητά! Αν δεν ξέρω τι μου αρέσει; Ε, τότε θα πέσω θύμα κάποιου. Είτε αυτός είναι πολυεθνική είτε ανεξάρτητη.

    Σε ευχαριστώ πολύ, για την συζήτηση σου, τις αντιλήψεις σου, τα ερωτήματά σου και την γενικότερη στάση σου. Τα βρήκα άκρως εποικοδομητικά, στο να καταθέσω όσο μπορώ καλύτερα την δικιά μου αντίληψη-θέση. Και αν δεν συμφωνήσουμε, μην νομίζεις ότι έχουμε να χωρίσουμε τίποτα ή ότι αντιπαλευόμαστε ο ένας τον άλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιατί απαξίωση προς τη NAXOS;;; Εντυπωσιακό ρεπερτόριο, κι επιτέλους καινούριοι ερμηνευτές... για να μην πω και νεαροί, σε παγκόσμια διακίνηση (πρώτη ανεξ. εταιρεία που το εφάρμοσε). Εκεί βρήκαν διέξοδο περισσότεροι απ'ότι στις μεγάλες.

    Ξέχασα την OPUS 111 του Σόκολοφ...

    Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που εννοούσα με το σχόλιό μου το εξήγησε μια χαρά ο neco73. Τα προβλήματα απλώς τα αγνοούσαν και διογκώθηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Κι αν κάποιες εταιρείες έχουν προβλήματα δεν σημαίνει ότι ολόκληρη η αγορά πάσχει. Χρειάζονται πάντα, και σε κάθε είδους επιχείρηση διορθωτικές κινήσεις.

    Να συμφωνήσω ότι 22 και 24 ευρώ είναι πολλά για ένα CD ειδικά για συνηθισμένο ρεπερτόριο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ~neco73~

    Έχω δει από χθες το σχόλιό σου αλλά ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος - και τώρα... λόγω του προχωρημένου της ώρας δεν έχω την απαραίτητη συγκρότηση να απαντήσω. Θα προσπαθήσω ωστόσο με συντομία.

    Δε θα πλήρωνα ερμηνείες μόνο και μόνο επειδή προέρχονταν από ανεξάρτητη εταιρία. Όχι κι έτσι, αλίμονο! Απλά, μια εταιρεία που έχει φτιαχτεί με στόχο καλλιτεχνικό και όχι το κέρδος (και όχι γενικά μια οποιαδήποτε ανεξάρτητη) με προδιαθέτει θετικότερα για το τι θα συναντήσω στον κατάλογό της. Τίποτα παραπάνω απ' αυτό.

    Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου πάντως και χαίρομαι που βρίσκεις εποικοδομητική την όλη συζήτηση εδώ. Σ' ευχαριστώ!


    ~στέφανε νάσο~

    Ποιος σας είπε ότι απαξιώνω τη NAXOS; Επειδή την παρομοιάζω με το ΙΚΕΑ; Μια χαρά είναι και οι δύο επιχειρήσεις, αντιπροσωπεύοντας μια ενδιαφέρουσα νέα οπτική στο μάρκετινγκ. Μόνο που δε θα έλεγα πλέον τη NAXOS (όπως και το ΙΚΕΑ) «μικρή» εταιρεία, παρόλο που ξεκίνησε ως τέτοια.

    Ούτε είπα πως όλη η αγορά πάσχει. Είπα απλά ότι οι μεγάλες πολυεθνικές έχουν βρει τον μπελά τους με τις τακτικές που οι ίδιες επέλεξαν - και υπονόησα ίσως πως με χαροποιεί αυτό. Δε θέλω σε καμία περίπτωση να κρύψω πως προτιμώ μια αγορά από πολλές μικρές εταιρείες παραγωγής / διανομής από μία σχεδόν μονοπωλιακή κατάσταση.

    Και ναι, η OPUS 111 εξαιρετική και αγαπημένη. Ευχαριστώ και σας για το χρόνο σας!


    Καλό βράδυ σε όλους. Πάω να την πέσω πάραυτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Επιτρέψτε μου να αναφέρω και εγώ μια ακόμα εταιρία που πολύ κακώς δεν αναφέρθηκε και θα έπρεπε να είναι η πρώτη που θα πρέπει να ανεφερθεί.

    Είναι h CPO. Μια εταιρία που ασχολείται με ηχογραφήσεις και παρουσιάσεις έργων και συνθετών όχι πολύ γνωστών αλλά άξιων. Με καταπληκτική ποιότητα στην ηχογράφηση και στην αισθητική του CD που παρουσιάζουν. Από τον μπαροκ έως και την σύγχρονη μουσική.

    Πρόσφατα ανακάλυψα συνθέτες όπως ο Atterberg, Wetz, Rangstrom, Petersen ή αριστουργήματα του Telemann, έργα οικογενείας Bach κ.λπ, κ.λπ

    Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αξίζουν όλα τα λεφτά τους. Και το καλό είναι ότι μετά από μερικά χρόνια κυκλοφορίας τα βγάζουν σε μισή τιμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Χμ... ομολογώ πως αυτή την εταιρεία —ενώ την ξέρω καιρό— δεν την έχω πολυψάξει... Να 'σαι καλά που μας τη θύμισες και μας έδωσες κάτι από το αξιόλογο στίγμα της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σωστό το σχόλιο για την CPO... πολύ καλά σύγχρονα... και μαζί η WERGO. Το καλό της CPO ότι συχνά έχει ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις που απλώς παράγει -και αργότρα διακινεί- σε μορφή CD. Αλλά είναι και τόσες πολλές που εύκολα ξεχνάει κανείς..

    niconΛάθος ερμήνευσα το σχόλιό σας...

    H NAXOS "παραμένει" μικρή όσο δεν εφαρμόζει τακτικές των πολυεθνικών. Και οι αμοιβές προς τους καλλιτέχνες "της" απέχουν παρασάγγας από αυτές των πολυεθνικών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πολύ ωραία, λοιπόν!

    Καληνύχτα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή