Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007
Lachrimae or Seaven Teares
Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι... πόσες και πόσες φορές η θλίψη δεν έφερε τη δημιουργία...;
Πάνω στη θλίψη δε χτίστηκε ο κόσμος...; Πάνω στη θλίψη δε χτίστηκε η μουσική...;
Ή μήπως πάνω στη χαρά...;
[...]
John Dowland: Lachrimae or Seaven Teares, for 5 viols/violins & lute – Lachrimae antiquae (Jordi Savall).
Δανείστηκα μόνο τον τίτλο για το σημερινό post. Στο υπόβαθρο ακούγεται το Truman Sleeps του Philip Glass από τη μουσική της ταινίας The Truman Show του Peter Weir.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
exairetiko
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ, x-αιρετική επισκέπτρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
Moυ άρεσε πάρα πολύ! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήKαι στα δυο..αλλωστε το ενα ειναι προεκταση του αλλου:)
ΑπάντησηΔιαγραφήSometimes ;)
Είναι κι αυτό μια άποψη, τετραδιάκι... Ίσως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και... μου φαίνεται πως συνήθως στη χαρά βαριέσαι να φτιάχνεις πράγματα – συνήθως χαίρεσαι τα έτοιμα...
Μέσω της θλίψης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο τότε είσαι εσύ απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό. Είτε σε λυγίζει και ψάχνεις από κάποιον να σε σηκώσει, είτε τον ξορκίζεις μέσω της δημιουργίας. Μια προσωρινή ανακωχή μέχρι την επόμενη αναμέτρηση.
(Ευλογημένοι οι δεύτεροι)
Μμ... έτσι είναι. Σ' ευχαριστώ που ψάχνεις τα παλιά μου posts, kerasomaloussa! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΆπ'ότι είδα έχεις πολύ υλικό για ψάξιμο. Χρόνος χρείάζεται για να σε ανακαλύψω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ησυχία σου...! ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή