Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

Lachrimae or Seaven Teares



Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι... πόσες και πόσες φορές η θλίψη δεν έφερε τη δημιουργία...;

Πάνω στη θλίψη δε χτίστηκε ο κόσμος...; Πάνω στη θλίψη δε χτίστηκε η μουσική...;

Ή μήπως πάνω στη χαρά...;

[...]

John Dowland: Lachrimae or Seaven Teares, for 5 viols/violins & lute – Lachrimae antiquae (Jordi Savall).

Δανείστηκα μόνο τον τίτλο για το σημερινό post. Στο υπόβαθρο ακούγεται το Truman Sleeps του Philip Glass από τη μουσική της ταινίας The Truman Show του Peter Weir.

9 σχόλια:

  1. Σας ευχαριστώ, x-αιρετική επισκέπτρια!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kαι στα δυο..αλλωστε το ενα ειναι προεκταση του αλλου:)
    Sometimes ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι κι αυτό μια άποψη, τετραδιάκι... Ίσως...

    Αν και... μου φαίνεται πως συνήθως στη χαρά βαριέσαι να φτιάχνεις πράγματα – συνήθως χαίρεσαι τα έτοιμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μέσω της θλίψης...
    Μόνο τότε είσαι εσύ απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό. Είτε σε λυγίζει και ψάχνεις από κάποιον να σε σηκώσει, είτε τον ξορκίζεις μέσω της δημιουργίας. Μια προσωρινή ανακωχή μέχρι την επόμενη αναμέτρηση.
    (Ευλογημένοι οι δεύτεροι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μμ... έτσι είναι. Σ' ευχαριστώ που ψάχνεις τα παλιά μου posts, kerasomaloussa! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Άπ'ότι είδα έχεις πολύ υλικό για ψάξιμο. Χρόνος χρείάζεται για να σε ανακαλύψω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή