Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των τραγουδιστών

Ημέρα εξαγνισμού και φώτισης σήμερα..., κι εγώ επιλέγω να ξορκίσω μονομιάς όλα τα ανομήματα ημών, ωσάν κοινών καλικάντζαρων! Και για να προλάβω το επικριτικό βλέμμα σας, σπεύδω να χρησιμοποιήσω πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Ιδού, το λοιπόν, τα κατά nicon επτά θανάσιμα αμαρτήματα ημών των τραγουδιστών, κλασικών και μη:

1. Λαγνεία | Luxuria
   
   Γουστάρουμε τη φωνή μας. Ω ναι, τη γουστάρουμε ΠΟΛΥ! Αγνοούμε το κοινό, αγνοούμε τους συνεργάτες μας, αγνοούμε την παρτιτούρα μόνο και μόνο για να την απολαύσουμε όπως εμείς τη θέλουμε.
   
   
2. Λαιμαργία | Gula
   
   Ορεγόμαστε κάθε τραγούδι που δεν είναι για τα δόντια μας. Θέλουμε από την πρώτη στιγμή να τραγουδήσουμε τα πάντα, όσο δύσκολα κι αν είναι, όσο ξένα προς την ιδιοσυγκρασία μας.
   
   
3. Aπληστία | Avaritia
   
   Απαιτούμε υψηλές αμοιβές πριν δείξουμε την αξία της δουλειάς μας. Δε δεχόμαστε να δώσουμε το 100% των δυνάμεών μας προτού εξασφαλίσουμε ότι θα πληρωθούμε καλά και εγκαίρως.
   
   
4. Oκνηρία | Acedia
   
   Τεμπελιάζουμε πάνω από την παρτιτούρα· βολευόμαστε μαθαίνοντας από τους δίσκους. Σπάνια ασχολούμαστε με τη συνοδεία και ποτέ δεν αναζητούμε την παρτιτούρα του μαέστρου!
   
   
5. Οργή | Ira
   
   Τα βάζουμε με όλους τους άλλους για μια κακή ερμηνεία μας· για μας φταίει πότε ο δάσκαλος, πότε ο πιανίστας, πότε ο μαέστρος, πότε ο σκηνοθέτης... Ποτέ εμείς!
   
   
6. Ζήλεια | Invidia
   
   Σκυλιάζουμε όταν κάποιος άλλος συνάδελφος παίρνει τη δουλειά ή τη δόξα· ακόμα κι όταν εκείνος τραγουδά καλύτερα από μας. Ας μπορούσαν όλοι οι άλλοι να είναι χειρότεροί μας!
   
   
7. Αλαζονεία | Superbia
   
   Κομπάζουμε πως το καθετί εμείς το τραγουδάμε καλύτερα από τους άλλους, κι ας ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Πειθόμαστε ότι με τον τρόπο αυτό θα κερδίσουμε την προσοχή και την εκτίμηση των άλλων.
   

Και πιστεύουμε —αλήθεια— πως έτσι θα κάνουμε κάποτε μια μεγάλη καριέρα...;


Ακούστε τον πρόλογο από το σατιρικό μονόπρακτο «τραγουδισμένο μπαλέτο» (ballet chanté) Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του Kurt Weill, σε στίχους του Bertolt Brecht, με την Ute Lemper. Παρτιτούρα όλου του έργου με το κείμενο στα γερμανικά και αγγλικά θα βρείτε εδώ.